Σάββας Καλεντερίδης Ήταν άνοιξη του 1973. Η καλομάνα μ’ η Ναζλού, σήκωσε πρωί-πρωί από το κρεβάτι τον συχωρεμένο τον πατέρα μου, Σταύρο, λέγοντάς του: «Σταύρη σούκ’, εμέρωσεν, σούκ’!». Ποια ήταν η βιασύνη της; «Εκεί απάν’ ’ς σα κάσια, στο...
Κάντε κλίκ επάνω στον τίτλο για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο..
from Ινφογνώμων Πολιτικά http://ift.tt/1QQIPJL
via
IFTTT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου