Σαν ψίχα από μεταλαβιά

Σαν ήμαστε παιδιά, κρύβαμε το ανεκτίμητο και ακριβοθώρητο γλυκό, για να το φάμε μπουκιά-μπουκιά, για να παρατείνουμε την σπάνια απόλαυση.Έτσι νιώθω με το βιβλίο του Μέλλιου Πίτσια «Το τελευταίο δείπνο στη Μύρνα». Δεν θέλω να...

Κάντε κλίκ επάνω στον τίτλο για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο..

from Ινφογνώμων Πολιτικά http://ift.tt/1QOGTBT
via IFTTT